Opisy i gatunki ryb w Polsce

- Wahadłówka, wykonana z odpowiednio wytłoczonego kawałka blachy z doczepioną kotwiczką.
- Wobler, imituje małą rybkę, najczęściej wykonany z drewna. Posiada ster nadający woblerowi charakterystyczne zachowanie "telepania" podczas zwijania zestawu. Może pływać lub tonąć. Ponadto inna cechą charakterystyczną woblera jest głębokość na jaką schodzi podczas zwijania.
- Ripper (Kopyto), gumowa przynęta, która swoim kształtem, wyglądem i sposobem poruszania się ma imitować małą rybkę.
- Twister , gumowa przynęta podobna do rippera, jednak posiada zawinięty ogonem i wyglądem przypomina robaka.
- Obrotówka, składa się z korpusu i luźnego skrzydełka, które podczas zwijania zestawu obraca się.
- Tandem, złożony najczęściej z 2 lub więcej sztucznych przynęt. Najczęstszy tandem to obrotówka + ripper.

1. Rzuty powinny być możliwie jak najdłuższe i jak najcichsze.

2. Ciche kładzenie przynęty na wodę uzyskamy stosując się do poniższej instrukcji:
W momencie gdy przynęta leci i znajdzie się około 1 metr nad wodą, należy powstrzymać wysnuwającą się ze szpuli żyłkę. Powinno to znacznie przyciszyć hałas plusku. Technika ta doprowadzona do perfekcji pozwala zarzucać niemal bezszelestnie.

3. Zwykle dobrą techniką spinningowania jest kładzenie przynęty na dno po rzucie. Jeśli łowimy na przynętę tonącą a dno nie jest zarośnięte roślinnością, należy pozwolić przynęcie opaść na dno i dopiero potem kontynuować zwijanie poprzez tzw. "podcięcia", z jednoczesnymi pokręceniami korbką kołowrotka.

4. Ważne jest aby prowadząc przynętę, utrzymywać pomiędzy napiętą żyłką i wędką kąt 90 stopni.

5. Jeśli chodzi o prędkość prowadzenia, to zależy ona od gatunku poławianej ryby. Okonie lubią szybkie przynęty. Szczupaki, sandacze i sumy - wolne.

6. Nie należy uparcie używać jednej przynęty, warto eksperymentować aż trafimy na taką, która będzie najskuteczniejsza danego dnia.